ADO Den Haag en het geheim van de perfecte polonaise
En toen, op een kille zaterdagavond in februari, liepen de spelers van ADO een polonaise. Niet alleen ná de 0-1 overwinning op PSV, maar ook vóór de wedstrijd al, zo vertelde Wesley Verhoek met gepaste trots.
Wesley had de nieuwe hitsingle van zanger-entertainer John Medley amper opgezet, of daar gingen ze al, de spelers van ADO Den Haag. In een polonaise door het gangpad van de spelersbus en hup, zo het Philips-stadion in, schuin over de stoep. Zingend van je sjalala en lang zullen we leven.
Een bericht zo mooi, dat je het als verslaggever niet meer durft te checken. Je ziet het gelijk voor je ook, die polonaise. Fred Rutten die net doodserieus met een wedstrijdbespreking bezig is over kantelende backs en hoog in de concentratie. En dan Lex Immers die lallend de gang op komt stampen, met de rest van het zooitje erachteraan.
Je staat gelijk met 0-1 voor, lijkt mij, als ADO Den Haag zijnde.
Het is sowieso een onderschat fenomeen vind ik, de polonaise. Met carnaval hou ik er niet van (echte carnavalsvierders lopen zelden een polonaise), maar in voetbalstadions werkt het juist erg goed, mits goed getimed. Heel droogjes een polonaise lopen langs een tot op de tanden bewapend peloton ME'ers, zoiets kan heel bevrijdend werken.
Belangrijk is dat de polonaise enigszins contrasteert met de rest van de omgeving. Een stadion vol oranje uitgedoste supporters, zwaaiend met plastic vlaggetjes - en dan al ruim voor de aftrap een polonaise van mannen met klompen op het hoofd; dat werkt niet. Te schijtlollig. Te carnavalesk. Te Thialf.
Een goede polonaise luistert heel nauw. Je moet het moment zorgvuldig kiezen, maar tegelijk moet hij volkomen spontaan ontstaan. Het is een soort onderling verbond van vrolijke stompzinnigheid, waarbij niemand meer exact kan verklaren waarom hij nou eigenlijk precies meedoet.
Op de site footballculture.nl kwam ik pas een polonaise tegen van NAC-supporters, in het uitvak in Volendam, een filmpje van een paar jaar geleden alweer. Het is een schitterende polonaise, omdat je aan alles kunt zien dat hij zomaar uit de lucht is komen vallen. Hij was er opeens, deze polonaise, dat zie je aan die jolige, stomverbaasde blikken. Niemand snapt het precies.
Juist daarin schuilt ook de kracht van de ADO-polonaise. Ik geloof gelijk dat John van den Brom een meesterlijke amateurpsycholoog is, maar die polonaise heeft hij niet bedacht natuurlijk, vlak voor aankomst in Eindhoven. Zoiets verzin je niet.
En dat het uitgerekend ADO overkwam, hè. Tot voor kort nou niet echt het schoolvoorbeeld van een gezellige club, met al dat supportersgezeik en gekonkel en gezanik en gekanker. Een jaartje geleden had Raymond Atteveld het niet voor elkaar gekregen, vermoed ik, een polonaise met Lex Immers en Wesley Verhoek.
Het is de allerlaatste club waarvan je zoiets zou verwachten, eigenlijk, maar opeens was hij er, op een zaterdagavond in februari.
De perfecte polonaise.
(SJOERD MOSSOU)
come on Fey, doorzetten! Zijn 3 heul erg belangrijke punten
