Lennox
Well-Known Member
Ducrot had vandaag nog die mooie anekdote over hem. Als de camera's gaan draaien moet hij altijd ontsnappen enzo, die gozer schijnt gewoon graag in belangstelling te staan. Opvolger van Jacky Durand geworden eigenlijk.
vind het wel terecht dat Voeclker een x wint.
is altijd iemand die aanvalt en nog nooit een etape had gewonnen.
Avondetappe van gisteren was matig tov eerdere uitzendingen. Kan je als programmamaker van te voren al inschatten als je Zabel uitnodigd, die nauwelijks Nederlands spreekt, en een timide Belgische sprinter ernaast.
wat spannend vandaag, freire moest iets eerder beginnen want het leek of hij nog niet op volle snelheid was. En wat een benen heeft die hushovd.
Welke etappe is er morgen? heb dat ff neit meegekregen:X
Ver achter Alberto & Lance strijdt een ander duo: Kenny & Angelo - de twee slechtste klimmers van het peloton.
‘Pffff…’, zegt Kenny van Hummel en hij slaat een blikje cola achterover. Hij ziet er uitgewoond uit. Zweetkorsten op zijn broek, slijmdraden rond zijn mondhoeken, een blik die zo hol is dat het echoot als hij met zijn ogen knippert. Hij pfffft nog maar eens en begint aan een litertje water.
‘Pffff…’, zegt Angelo Furlan. Vloekend stapt hij van zijn fiets en gaat op de grond zitten. Zijn onderlip hangt op zijn knieën. Onder het verband om zijn been een streep zwartrood opgedroogd bloed. Hij schudt zijn hoofd. ‘Pffff…’
Kenny & Angelo: het zou een geweldige naam zijn voor een goochelduo dat optreedt op al uw feesten en partijen. Maar Kenny & Angelo zijn derdehands artiesten. Ze zijn sprinter van beroep. Kamikazepiloten. Snelheidsduivels. Mannen met een jump.
Achterhoede
Maar afgelopen dagen hebben ze aan hun jump net zoveel gehad als Hans Klok aan een verwoestende eindsprint. Terwijl de klimmers hun hart mochten ophalen in de Pyreneeën, streden Kenny & Angelo hun strijd in de achterhoede. Niet tegen renners van vlees en bloed, maar tegen de meest genadeloze concurrent van allemaal: de klok. Etappe na etappe gingen ze van start met één enkel doel: op tijd binnenkomen.
Dat ze gingen afzien, dat stond vast. Dat ze zouden lossen ook. Je kunt er je horloge op gelijkzetten. Zodra de weg omhoog loopt, meldt de koersradio dat de nummers 199 en 134 in de problemen zijn. Als Kenny & Angelo een beetje mazzel hebben, duurt het klimmetje niet al te lang en kunnen ze terugkomen in de afdaling. Maar in de Pyreneeën zijn er geen klimmetjes. Als het omhoog loopt, dan loopt het ook écht omhoog.
‘Man,’ zegt Van Hummel na de zaterdagetappe, ‘ik heb toch weer afgezien… beestachtig dit. Het niveau is zo hoog. Misschien ben ik hier wel de slechtste klimmer, samen met Furlan, maar we hebben wel het meeste karakter van iedereen. We proberen in een groepje te komen, maar het gebeurt ook dat we de hele dag alleen rijden. We stimuleren elkaar. Hoe? Nou, met een beetje Engels. Of ik roep ‘forza!‘. En met handen en voeten kom je ook een heel eind. Soms is er nog iemand anders bij. Napolitano ofzo. Vandaag belandde Koldo Fernandez, die Baskische sprinter, ook achterop – had blijkbaar een slechte dag. Hij was een blok aan ons been. Deed amper kopwerk.’ Met een grijns: ‘Op het tweede klimmetje reden we hem eraf. Normaal wordt er dan gewacht. Maar ik heb tegen Furlan en Napolitano gezegd: rij maar door. We hebben toch niks aan hem. Die Koldo dacht trouwens dat hij nog wel even een bidonnetje van onze ploegleider Merijn zou krijgen. Nou, mooi niet dus. Ik heb gewoon tegen Merijn gezegd: laat ‘m maar verrekken, die Koldo.’
‘Ik doe er alles aan om op tijd binnen te zijn. Ik geef niet op. Nooit nie. Je kunt meer sterven dan je denkt. Ik ga de hele dag vol gas, neem alle risico’s in de afdaling. En gelukkig ken ik twee woorden Spaans en Frans. ‘Puje!’ en ‘poussez!’. Betekent ‘douwen!’ Zonder die woorden en al die duwende toeschouwers zou ik niet weten hoe ik op tijd bij de finish zou moeten komen.’
Hoe ze het doen, doen ze het. Maar het duo Kenny en Angelo overleeft de Pyreneeënreuzen glorieus. Met een paar centimeter tandvlees minder, maar daar sprint je toch niet mee.
Van Hummel gooit het laatste halve litertje water in zijn keelgat en zegt: ‘Jongens, ik ga naar de bus. Lekker met de beentjes omhoog zitten. Wat ik vanavond doe? Extra veel drinken, extra veel eten en extra veel stretchen. En dan maar hopen dat ik morgen hersteld ben.’
Oorlel
En weg is Kamikaze Kenny. Als hij al lang en breed met de beentjes omhoog in de bus zit, komt Koldo Fernandez binnen, verrekt tot in het puntje van zijn oorlel. Hij is buiten de tijd. Die zit zich straks te verbijten voor de tv als Kenny of Angelo een massasprint wint. Onmogelijk? Welnee. Sprinten is net als goochelen: je weet nooit wanneer er een konijn uit een hoge hoed jumpt.
Gio Lippens: Beppu loopt sip kijkend langs met bijna lege Haribo-doos. Snoepjes per ongeluk een uur op de kamer van Kenny van Hummel laten staan
We hebben er weer een nationale knuffelbeer bij.
Kenny van Hummel. Drager van de rode lantaarn. Boeienkoning op de fiets. Houdini in zijn beste jaren.
Die gaan we straks zien bij de criteriums na de Tour.
Elke bergrit komt hij binnen op astronomische afstand van de winnaar. Heeft een ingebouwd alarmklokje in zijn hoofd, waarmee hij precies kan inschatten hoe hard hij moet rijden om niet te laat te komen.
Dat is lang niet zo eenvoudig als we denken.
Tandje erbij nu.
Even opschakelen. Hier reed het peloton boven de vijftig kilometer per uur in de achtervolging op de twee koplopers. Niet teveel verliezen.
Gelukkig, een afdalinkje.
Als een baksteen naar beneden, de knieën stevig tegen het kader klemmen en sturen als Valentino Rossi. Strak langs de hekken, rakelings langs die verdomde vluchtheuvels.
Waar is de bezemwagen?
Zat gisteren de hele dag achter me. Nu niet gezien. Dan zal Danilo Napolitano nog wel in koers zitten. Die liet ik al achter me op de Col d’Aspin. Jammer, want het is best een goeie gast. Gisteren nog gelachen toen we Koldo Fernandez losten. Wat een loser. Wilde niet meer meewerken. Einde verhaal voor hem, dus.
Hoe ver is het nog?
Daar, de boog van de tien kilometer. Het moet kunnen. Het MOET kunnen. Het zal me nu toch niet gebeuren dat ik de rustdag niet ga halen. Dat gun ik ze niet. Al die wijsneuzen die beweerden dat Kenny van Hummel niet over de Pyreneeën zou kunnen komen. Kom op zeg. Daarvoor ben ik geen coureur geworden.
Laatste kilometer.
In andere koersen, mijn koersen, zit ik hier in het wiel van een ploeggenoot. Klaar voor de jump naar de finish. Wringen in de massasprint. Stijf van de adrenaline.
Nu alleen nog maar pijn. Pijn in mijn poten. Doodmoe in mijn kop. Niet aan toegeven, want daar is de laatste bocht voor de finish.
Nog tweehonderd meter.
Ik zie de klok in de verte, maar ik kan de cijfers niet lezen. Die rottige zweetdruppels in mijn ogen. Alleen maar mist.
Daar is de streep. Ik ben er. Heb de finish weer gehaald. Nu niet vergeten om omhoog te kijken, naar de tijdwaarneming.
Lachen. Het staat er echt. Ik ben op tijd binnen. Heb het overleefd. Lange neus naar alle betweters. Een week erbij.
Morgen rusten.
Rusten.
Rusten.
Excuses aan Kamikaze Kenny
Uitgegeven: 14 juli 2009 10:03
Laatst gewijzigd: 14 juli 2009 10:03
Op mijn deelnemerslijst staat rugnummer 199 doorgestreept. Heb ik al voor de start van de Tour gedaan. Omdat ik één ding zeker wist: Kamikaze Kenny haalt Parijs niet.
In het paspoort van Kamikaze Kenny staat dat hij Kenny van Hummel heet. Niemand die hem zo noemt. Hooguit zijn moeder. Al waag ik dat zelfs te betwijfelen.
Kamikaze past nu eenmaal een stuk beter bij hem. Een wandelende bom met dynamiet in de dijen noem je geen hummeltje.
Minst geliefd
Kamikaze Kenny is een van de minst geliefde renners van het peloton. Maar dat is logisch. Hij is sprinter. En sprinters zijn per definitie niet geliefd buiten de eigen ploeg.
Redenen in overvloed. 1. Ze parasiteren op het werk van anderen. 2. Ze hangen aan de auto als de weg omhoog loopt. 3. Ze wagen hun leven en dat van anderen in de massasprints. 4. Ze winnen veel.
Lintworm
Of dat ook geldt voor Kamikaze Kenny? 1. Hij parasiteert als een lintworm. 2. Hij hangt zo vaak aan de auto dat zijn armen twee keer zo lang zijn als die van een normaal mens.
3. Hij springt zo roekeloos om met zijn leven dat hij er een Japanse bijnaam mee heeft verdiend. 4. Geef hem een koers zo vlak als een biljartlaken en hij wint. Conclusie: Kamikaze Kenny is een sprinter pur sang.
Alleen sprinten
Het probleem van sprinters pur sang: ze kunnen alleen maar sprinten. Kamikaze Kenny kan niet tijdrijden. Hij kan geen bidons halen. Maar vooral: hij kan niet klimmen.
Als er niet zoiets bestond als een massasprint, dan was hij waarschijnlijk elektricien of vrachtwagenchauffeur geworden. Had hij zijn snelle benen kunnen gebruiken om het sprintje voor de laatste frikadel in het truckerscafé te winnen.
Frankrijk
Jammer genoeg voor Kamikaze Kenny vindt de Tour de France plaats in Frankrijk. En dat land is bepaald niet plat. Het afgelopen weekend moest hij zijn turbodijen en raketkuiten over cols slepen die hij alleen maar kende van tv. Hele dagen zwoegde hij rond in zijn dooie uppie.
Of samen met een paar collega-bommen. En hele dagen heb ik hem op staan wachten bij de finish. Vrijdag arriveerde hij 28 minuten na de winnaar. Zaterdag 34.
Dranghekken opruimen
En zondag kwam hij op 38 minuten binnen - op het moment dat de winnaars lang en breed waren gehuldigd, de helft van het publiek in de auto op weg naar huis zat en een stel politieagenten al bezig was de dranghekken op te ruimen.
Na de finish hing hij minutenlang over zijn stuur naar het asfalt te staren met een blik zo hol dat je het hoorde echoën als hij met zijn ogen knipperde.
Pyreneeën
Ongelofelijk maar waar: Kamikaze Kenny heeft de Pyreneeën overleefd. Altijd gedacht dat kamikazes zichzelf opbliezen, maar deze Kamikaze heeft teveel karakter. Het is tijd om sorry te zeggen.
Gisteren heb ik mijn deelnemerslijst met een streep door rugnummer 199 versnipperd. En ik heb een nieuwe aangeschaft. Eentje met een invulschema voor alle etappes. Bij etappe 21, van Montereau naar Parijs, heb ik onder het kopje 'winnaar' Kamikaze Kenny ingevuld.
Mooiere excuses kan ik niet maken.
15:02 Vrolijke bui Armstrong
Lance Armstrong deed in de ochtenduren niet moeilijk over het verbod van oortjes vandaag in de koers. Hij maakte zich er zelfs vrolijk over. "Ik heb altijd oordoppen in, ik slaap er elke nacht mee. Ik zou ze ook graag in de koers hebben. Lekker rustig, dan hoor ik helemaal niemand."
Toen een Belgische verslaggever opperde dat renners met een zender uit koers zouden worden genomen door de jury, had de Texaan weer een grap klaar. Refererend aan de vermeende controverse tussen hem en zijn Spaanse ploeggenoot Alberto Contador sprak hij: "Oh, dan geef ik Alberto vandaag een zender mee."