tja vooral als je net als mij en s.wokkel al wat verder was en samenwoonde is het klote. Vooral als je spullen moet gaan delen enzo. Ik blijf in het huis maar toch koop je door de tijd heen dingen samen enzo. Het alleen zijn heb ik echt geen moeite mee maar dat komt misschien ook doordat ik voor mijn werk ook om de week een week van huis ben (matroos). Mensen zijn gelukkig zo geprogrammeerd dat ze vaker aan de leuke dingen denken, in dit geval werkt dat een beetje tegen want je bent niet voor niets uit mekaar. Zit hier nu tussen de t* -zooi en ben al haar spullen aan het uitzoeken, alles overhoop.
Agja wat ik al zei het is het niet waard om lang over te treuren, denk vooral aan de leuke dingen die nu wel kunnen waarin je voorheen toch wat werd beperkt want je moest altijd rekening houden met. Voor diegene die voor het eerst hun liefde kwijt zijn, treur niet het gaat écht over hoe erg het nu ook lijkt. Over een paar maanden kun je er weer nuchter op terugkijken en denk je wtf was ik toen van het padje, nergens voor nodig.