ik leef nog
mijn doel was in de race om zoveel mogelijk expie te vlammen en om mijn eigen kwalifikatie tijd (1:08,7) te smacken voor de zeeland bokaal.
Wij starte 30 sec. na de expie en met een kopstart was de jacht geopend, de rest van het schamele top scooter veld liet ik al snel achter me. De ene expie na de andere zag mijn wuppie achterop snel in de verte verdwijnen. Mede doordat de scooter (volgens de logger) net wat minder liep en ik toch bijna iedere ronde in gevecht was met een expie rijder kwam mijn ronde tijd steeds niet onder de 1:09.
Dit knaagde aan me en in mijn sublieme ronde dook ik na start finish veeels te hard de chicane in waardoor ik die mooie gele kerbs raakte en de strobalen toucheerde.
Vanaf dat moment herinner ik me alles als een verknipte film met de kern woorden, infuus, zuurstof, brancard, pijn.
Eenmaal in het ziekenhuis ging geestelijk alles alweer wat beter en begon ik een beetje te bevatten wat er gebeurd is. Na foto's van mijn bekken enz. bleek dat er gelukkig nix gebroken was.
Vandaag voel ik me alsof er een trein over me heen is gedenderd en moet ik nog even naar het ziekenhuis ter controle omdat er bloed in mijn urine zat.
Ik wil iedereen bedanken die mij terplaatse en daarna hebben geholpen en bijgestaan.
Rikkie, bedankt voor het hoog houden van de VTM eer en gefeliciteerd met je eerste overwinning op onse thuusbaene.