Björn`
Yes, mother?
In mijn ogen heb je nooit een goede reden om zelfmoord te plegen hoor.
Doe eens een ronde in het ziekenhuis, dan zie je pas wat, mensen die willen leven, maar niet kunnen. Of kindjes van 7 met kale hoofdjes, die 7 jaar lang niets anders dan ziekenhuizen gezien hebben.
Zeker als je lichaamlijk niets mis hebt heb je totaal geen reden om zelfmoord te plegen.
dan ben je IN MIJN OGEN gewoon een zwak individu. Kon je het leven maar schenken aan iemand anders als je het toch niet wou, dat zou iets heel anders zijn.
(nogmaals dit is mijn mening, niet dat iemand zich beledigt voelt )
Zonder heel dramatisch te gaan doen en niet dat ik ooit écht in de positie heb gezeten, maar ik vind wat je zegt toch wel kort door de bocht.
Ik loop al sinds in van de middelbare school af kom te kloten met m'n psyche. Weinig mensen zien dat verder aan me en als ik dat probeer uit te leggen stuit ik regelmatig op onbegrip. In die tijd kan iedereen je vanalles vertellen: dat je er goed uit ziet, toch zoveel vrienden om je heen hebt, een slimme kop etc. M'n pa snapt me na 5 jaar nog niet bijvoorbeeld.
Maar wanneer je jezelf totaal niet zo voelt en constant tegen de zelfde dingen aanloopt, meds hebt geslikt, nu weer ben begonnen met andere zooi, ondanks tientallen gesprekken met psychs, kan ik me er best in verplaatsen dat je er op een gegeven moment aan onderdoor gaat..
Ik vind toch dat je wanneer je zelf nooit in zo'n situatie hebt gezeten, niet echt recht van spreken hebt. Je beoordeelt nu puur op uiterlijke, of iig fysieke kenmerken.