Het is vechten tegen de bierkaai. Op school leren ze niet eens meer fatsoenlijk Nederlands of rekenen. Een telefoongesprek of gewone conversatie kan men niet meer voeren, want doe je met Whatsapp. Zelfs als je met 5 man op het terras zit. D's t's of dt's, ze weten totaal niet wat het betekent of hoe je ze correct gebruikt. Ze zien geen verschil in verkeert en verkeerd.
Daarnaast wordt je gek van het onnodig gebruik van afkortingen, want iets voluit schrijven kunnen ze niet of is te veel moeite. Populistisch kopieergedrag van termen waarvan ze zelf niet eens weten wat het betekent of waar het vandaan komt (bijvoorbeeld "bro") worden te pas en onpas gebruikt. Zelf iets opzoeken op internet is te veel gevraagd, je poneert hier gewoon een vraag en wacht op het juiste antwoord en laat daarna niks meer van je horen. O ja, want van fatsoen hadden ze ook nog niks gehoord. Ze hebben een schermtijd van 10 uur per dag maar even zelf iets Googelen is te moeilijk. Tiktok of Instagram daar weten ze wel wat van.
Tja, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar helpt het wat? Nee, geen moer. Taal leeft, dat is waar. Maar de huidige generatie helpt hem naar de kloten. Grammatica is een woord dat zeker niet in hun vocabulaire voorkomt. Het is heel ergerlijk, maar ik ben bang dat, hoe druk we er ons ook over maken er helaas niks gaat veranderen. De enigen die dit herkennen zijn de oudere generaties, de jongeren vinden het alleen maar nodeloos gezeik. "Je berijpt toch ik bedoel? Wat maakt het dan uit hoe ik het schrijf?" Dat is het antwoord dat ik meermaals heb gekregen. Dus ik ben blij dat ik nog wel fatsoenlijk Nederlands schrijf en voor de rest hoop ik dat ze nooit op deze manier een sollicitatiebrief hoeven te schrijven, want dan zullen ze niet veel verder komen dan het minimumloon.
En dit is echt niet iets van de laatste jaren. Ik heb bij een bedrijf gewerkt waar ik uit de correspondentie die de secretaresse voor de directie schreef, uit 1 A4-tje ruim 80 taal- en grammaticafouten haalde. Dat was het "visitekaartje". Maar ondanks mijn opmerkingen daarover ging dat jaar in jaar uit gewoon door.
