Even iets anders als scooters en races...

Weer thuis

Goedemiddag mensen,

ik ben weer thuis na een zware week. Ik zal een beetje proberen te omschrijven hoe ik dit beleefd heb.
Zoals verteld ben ik vorige week woensdag naar Tilburg gegaan met mijn ouders en m'n zus waar we zeer hartelijk werden ontvangen. Ik had al flink de zenuwen erin maar al het personeel daar was erg vriendelijk dus dat stelde me al erg gerust. Na kennismaking met diverse mensen op de afdeling en nog een chirurg die zou assisteren bij de operatie kregen we nog een rondleiding op de afdeling medium/intensive care waar ik aanvankelijk zou komen te liggen na de operatie. Toen we terug zijn gegaan heb ik nog verder instructies gekregen over waar het stoma kwam te zitten en nog wat kleine zaken.

Donderdag: m'n dag begon vroeg. M'n kamer was helemaal donker en ik schrok om kwart voor 7 wakker toen de chirurg naast m'n bed stond. "Of ik er klaar voor was" Veel meer als een suf " ja" wist ik er niet uit te brengen op dat moment. Gelukkig mocht ik me nog even omdraaien en doorslapen maar daar kwam weinig van terecht.

Rond 8 uur waren ondertussen ook m'n ouders en m'n zus gearriveerd. Ik moest me ontdoen van kleding, operatiehemdje aan en kreeg een injectie in m'n been om de grootste spanning weg te nemen. Vanaf daar ging het heel erg snel allemaal. Binnen een paar minuten stonden we op de 1e verdieping bij de ingang naar de OK's. Daar afscheid genomen van m'n ouders en m'n zusje wat uiteraard niet meeviel.

Vervolgens kwam ik in een enorme ruimte terecht waar echt mensen af en aangevoerd werden om de paar minuten. Op dat moment voelde ik me echt bang, kalmeringsmiddeltje of niet. Daar maakte ik kennis met de anesthesist en werd er een slangetje in m'n onderrug aangebracht wat later zou dienen voor pijnbestrijding. De plakkertjes gingen erop voor hartritme te controleren. Toen weer door allerlei gangen gereden en daar was de operatiekamer. Dit was echt een serieus grote en vooral hoge ruimte. Ik werd uit m'n bed getild en op de tafel vastgegespt met riemen om m'n benen en armen.. Het laatste wat ik vanaf daar weet is de anesthesist die "weltrusten" zei op het moment dat ie de verdoving in m'n infuus spoot.

Zo snel als je in slaap dondert door die troep wordt je dus ook weer wakker. Ongelooflijk hoe ze dat kunnen beheersen. Met een knip ben je wakker en het eerste wat ik dacht was KOTSEN!! Ik kon nog net op tijd TEILTJE schreeuwen voordat ik alles onderkotste. Uiteraard zat er niks meer in als gal dus dat zag er smaakvol uit. Gelukkig vonden ze me stabiel genoeg om me meteen terug naar mijn eigen kamer te brengen. Daar lag ik dan, met een drain in m'n neus, m'n buik, m'n rug, m'n nek en m'n blaas, en nog een infuus in m'n arm voor vocht. Kortom zoveel dat je geen kant opkan.

De pijnbestrijding was ook hard nodig ook want ik heb al die jaren nooit zoveel pijn gehad als afgelopen dagen. Toch moest de slang in m'n rug er snel uit want doordat ik zoveel bewoog in bed was ie gaan lekken langs het naaldje. Dat werd gelukkig vervangen door morfine injecties om de 4 uur. Wat ook nog zeer beangstigend was was dat ik m'n benen niet meer kon bewegen door de verdoving. Dat heeft ook wat uren geduurd voordat dat weggetrokken was. Eerste dag nadat de meeste slangetjes eruit waren moest ik zelfs in een stoel getild worden omdat ik niet eens op m'n benen kon staan.

Maargoed, ik voelde me ondanks alles snel beter en ik merk dat ik wel dat er iets serieus veranderd is. Het echt zieke gevoel waar ik jaren mee gelopen heb is verdwenen. Dit gaat nog beter worden nu ik bezig ben met m'n afbouw schema voor m'n medicijnen. 6 januari ben ik van alle rotzooi af.
Ik moet nog heel heel erg wennen aan het stoma, de zakjes verwisselen enzo is niet zo lastig maar vooral psychisch krijg je best een flinke klap.
Ik hou maar goed in m'n achterhoofd dat het voor tijdelijk is dan lukt het wel.
Dit is het voor eventjes nu, ben nog te moe om verder te typen. Ik wil iedereen onwijs bedanken voor alle positieve reacties, het heeft me enorm geholpen.

David
 
Weer thuis

Goedemiddag mensen,

ik ben weer thuis na een zware week. Ik zal een beetje proberen te omschrijven hoe ik dit beleefd heb.
Zoals verteld ben ik vorige week woensdag naar Tilburg gegaan met mijn ouders en m'n zus waar we zeer hartelijk werden ontvangen. Ik had al flink de zenuwen erin maar al het personeel daar was erg vriendelijk dus dat stelde me al erg gerust. Na kennismaking met diverse mensen op de afdeling en nog een chirurg die zou assisteren bij de operatie kregen we nog een rondleiding op de afdeling medium/intensive care waar ik aanvankelijk zou komen te liggen na de operatie. Toen we terug zijn gegaan heb ik nog verder instructies gekregen over waar het stoma kwam te zitten en nog wat kleine zaken.

Donderdag: m'n dag begon vroeg. M'n kamer was helemaal donker en ik schrok om kwart voor 7 wakker toen de chirurg naast m'n bed stond. "Of ik er klaar voor was" Veel meer als een suf " ja" wist ik er niet uit te brengen op dat moment. Gelukkig mocht ik me nog even omdraaien en doorslapen maar daar kwam weinig van terecht.

Rond 8 uur waren ondertussen ook m'n ouders en m'n zus gearriveerd. Ik moest me ontdoen van kleding, operatiehemdje aan en kreeg een injectie in m'n been om de grootste spanning weg te nemen. Vanaf daar ging het heel erg snel allemaal. Binnen een paar minuten stonden we op de 1e verdieping bij de ingang naar de OK's. Daar afscheid genomen van m'n ouders en m'n zusje wat uiteraard niet meeviel.

Vervolgens kwam ik in een enorme ruimte terecht waar echt mensen af en aangevoerd werden om de paar minuten. Op dat moment voelde ik me echt bang, kalmeringsmiddeltje of niet. Daar maakte ik kennis met de anesthesist en werd er een slangetje in m'n onderrug aangebracht wat later zou dienen voor pijnbestrijding. De plakkertjes gingen erop voor hartritme te controleren. Toen weer door allerlei gangen gereden en daar was de operatiekamer. Dit was echt een serieus grote en vooral hoge ruimte. Ik werd uit m'n bed getild en op de tafel vastgegespt met riemen om m'n benen en armen.. Het laatste wat ik vanaf daar weet is de anesthesist die "weltrusten" zei op het moment dat ie de verdoving in m'n infuus spoot.

Zo snel als je in slaap dondert door die troep wordt je dus ook weer wakker. Ongelooflijk hoe ze dat kunnen beheersen. Met een knip ben je wakker en het eerste wat ik dacht was KOTSEN!! Ik kon nog net op tijd TEILTJE schreeuwen voordat ik alles onderkotste. Uiteraard zat er niks meer in als gal dus dat zag er smaakvol uit. Gelukkig vonden ze me stabiel genoeg om me meteen terug naar mijn eigen kamer te brengen. Daar lag ik dan, met een drain in m'n neus, m'n buik, m'n rug, m'n nek en m'n blaas, en nog een infuus in m'n arm voor vocht. Kortom zoveel dat je geen kant opkan.

De pijnbestrijding was ook hard nodig ook want ik heb al die jaren nooit zoveel pijn gehad als afgelopen dagen. Toch moest de slang in m'n rug er snel uit want doordat ik zoveel bewoog in bed was ie gaan lekken langs het naaldje. Dat werd gelukkig vervangen door morfine injecties om de 4 uur. Wat ook nog zeer beangstigend was was dat ik m'n benen niet meer kon bewegen door de verdoving. Dat heeft ook wat uren geduurd voordat dat weggetrokken was. Eerste dag nadat de meeste slangetjes eruit waren moest ik zelfs in een stoel getild worden omdat ik niet eens op m'n benen kon staan.

Maargoed, ik voelde me ondanks alles snel beter en ik merk dat ik wel dat er iets serieus veranderd is. Het echt zieke gevoel waar ik jaren mee gelopen heb is verdwenen. Dit gaat nog beter worden nu ik bezig ben met m'n afbouw schema voor m'n medicijnen. 6 januari ben ik van alle rotzooi af.
Ik moet nog heel heel erg wennen aan het stoma, de zakjes verwisselen enzo is niet zo lastig maar vooral psychisch krijg je best een flinke klap.
Ik hou maar goed in m'n achterhoofd dat het voor tijdelijk is dan lukt het wel.
Dit is het voor eventjes nu, ben nog te moe om verder te typen. Ik wil iedereen onwijs bedanken voor alle positieve reacties, het heeft me enorm geholpen.

David
 
He david beter dat je weer thuis bent!!
Maar moet je nou eigenlijk nog terug naar het ziekenhuis voor verdere behandeling???
Sterkte in iedergeval
groetjes
 
He david beter dat je weer thuis bent!!
Maar moet je nou eigenlijk nog terug naar het ziekenhuis voor verdere behandeling???
Sterkte in iedergeval
groetjes

Ik moet dinsdag alweer terug om stoma bij te werken. Dat wil zeggen dat de brug eruit gaat. De brug is een kunststof pijpje wat er doorheen zit wat voorkomt dat de darm terug in de buikholte valt. En er worden wat hechtjes verwijderd. Daarna moet ik nog op controle komen bij de chirurg zelf de week daarna.
En met 3 maanden ongeveer zal ik nog een keer geopereerd worden om het stoma weer op te heffen. Dat is echter maar een kleine ingreep vergeleken met wat er afgelopen week heeft plaatsgevonden..
 
kanjer!

Ha mooi, weer reacties van meneer zelf! Beter he dan via een memory stick op je laptop! Komisch dat ik nu antwoord voordat je hebt geschreven; zal t ff uitleggen, het forum staat nog op zomertijd;) Doe t nog effies rustig aan, de scoot wordt prachtig maar dat heeft nog ff tijd: eerst lekker bijkomen van alle emoties. Zie je gauw..
 
heey david goed om te horen dat je weer thuis bent, hier gaat het ook een stuk beter. Misschien kom ik je dinsdag nog een keer tegen.
Succes met het revalideren ;)
 
Ok ff een laatste nieuws update dan :) Ik voel me elke dag weer een stukje beter. De medicijnen ben ik inmiddels al flink mee geminderd en dat is goed merkbaar. Ik voel me minder slap en een stuk helderder in m'n hoofd, kan 's ochtends makkelijker opstaan enz. De roes van 3 jaar lang medicijn gebruik begint langzaam te verdwijnen
Gisteren ben ik bij de chirurg op controle geweest. Die was erg tevreden: de wonden genezen goed, ik hoef geen pijnstillers te gebruiken en ik kan alles eten en drinken. Over 5 weken moet ik nog een keer terugkomen voor controle. Als zich daar geen bijzonderheden voordoen dan zal ik al in de 2e helft van januari weer geopereerd worden om de pouch functioneel te laten worden. Kortom als ik zo doorga dan sta ik in april gewoon aan de start :)
 
Ok ff een laatste nieuws update dan :) Ik voel me elke dag weer een stukje beter. De medicijnen ben ik inmiddels al flink mee geminderd en dat is goed merkbaar. Ik voel me minder slap en een stuk helderder in m'n hoofd, kan 's ochtends makkelijker opstaan enz. De roes van 3 jaar lang medicijn gebruik begint langzaam te verdwijnen
Gisteren ben ik bij de chirurg op controle geweest. Die was erg tevreden: de wonden genezen goed, ik hoef geen pijnstillers te gebruiken en ik kan alles eten en drinken. Over 5 weken moet ik nog een keer terugkomen voor controle. Als zich daar geen bijzonderheden voordoen dan zal ik al in de 2e helft van januari weer geopereerd worden om de pouch functioneel te laten worden. Kortom als ik zo doorga dan sta ik in april gewoon aan de start :)

Bier en Bratwurst :7

Anyway, mooi man dat het de goede kant op gaat!
 
Hey david super man dat alles naar wens verloopt
Maareh je zegt ik voel me ook weer helderder in me hoofd gaat dat dan ook betekenen dat je sneller gaat worden???? :)
Groetjes
 
Back
Top